Liefde in al haar vormen

Here goes. Het is tijd om mijn hart in woorden om te zetten.
Geen tussentitels.
Misschien een typo.
En soms maakt dat allemaal echt niet uit.

Drie weken geleden dachten we het mooie nieuws aan onze familie te kunnen meedelen. Het nieuws dat we een kindje verwachtten, inclusief een ingekaderde echo. We leefden al een tijdje in een happy bubbel en planden hoe we de aankondiging aan bepaalde mensen zouden doen. Onbeschrijfelijk hoe snel je je leven aanpast en hoeveel liefde je kan voelen voor een nieuw leven dat even abstract is als dat het echt is.

Het was vreemd om alleen binnen te moeten bij de gynaecoloog, ondergedompeld in ontsmettingsgel en beiden beschermd met masker en handschoenen, iPhone in de hand om te Facetimen met mijn liefste man.

De schok, de golf van eenzaamheid en radeloosheid die over mij spoelde toen ik in de ogen van de dokter zag dat het niet goed was, is van een andere wereld.

Mijn hart brak in miljoenen stukken. En het brak nog eens zo hard toen ik zag hoe erg het was voor Vince om in de auto te zitten terwijl hij naar het scherm staarde.

Een week heb ik gelaveerd tussen rouwen en onderhandelen. Want misschien was de dokter verkeerd. Misschien zou een nieuwe echo tonen dat er een mirakel was gebeurd.

Er volgden bijzonder moeilijke video calls om het nieuws te brengen aan mensen dat ik en zwanger was en dat het op een miskraam zou uitdraaien. Een heel dubbele boodschap om te brengen. Hoewel het uitputtend was om de situatie telkens te herbeleven, deed het deugd. Want als extraverte Ram is dat mijn manier om te verwerken.

Na een week aanvaardde ik pas echt de lotsbestemming van onze bosbes. Want dat was haar werktitel geworden. Ons bosbesje. Mijn liefste bosbesje. Je hebt bestaan. Dat niemand het ooit anders beweert. De dag erna begon mijn lichaam de eerste signalen te geven dat het begonnen was. Mooier kan een lichaam niet zijn.

Na een vijftal dagen krampen zonder meer, is het echt begonnen. Sindsdien sleur ik me fysiek door de dagen, waarbij ik elke dag denk beter te zijn om dan gegijzeld te worden door pijnen die me doen afvragen waar mijn grens ligt. Zowel mijn fysieke als mentale grens.

De pijn en het bloedverlies duren normaliter dik twee weken. Ik zit in de helft ongeveer denk ik van week twee. En ik ben er echt klaar mee. Mijn darmen, maag, lever beginnen te sputteren omdat de permanente emotionele en fysieke stress wegen op mijn sensitief lichaam.

Ik wil echt graag dingen delen en je inspireren. Maar ik ga de hele dag door van energiek naar diep existentieel moe en terug. Een hele dag lang.

So bare with me, Sassy energie is aan het terugkomen maar deze marathon zet me efkes op mijn fysiek en mentale tandvlees.

Ik heb mijn klanten kunnen verder helpen, behalve de afgelopen dagen. Schatten als het zijn, stellen ze zich hierin 100% begripvol op. En daar kan ik alleen maar dankbaar voor zijn.

Hoewel dit een hartverscheurende boodschap is om hier te delen, vind ik het juist om te doen. Want ik merk dat er zowel over het mentale, fysieke als over het praktische aspect te weinig gedeeld wordt. En als je mij wat gevolgd hebt, weet je dat ik net die dingen bespreekbaar wil maken.

Ik wil hierover delen zonder op een woowoo wolk te zitten. (duh, Sassy style much) Ik wil de schaamte en awkwardness hierrond opheffen. Ik wil je helpen begrijpen wat er gebeurt. Net zoals ik doe bij thema’s als pms, endometriose, opgeblazen buiken, acne, menopauze en andere thema’s.

Ik wil de mensen bedanken in mijn leven die ons bijstaan: onze familie, onze vrienden. Ze staan 24/7 in de startblokken om te helpen, hoewel we alles in onze eigen bubbel willen doen.

En ik wil Vince bedanken. Mijn lieve lieve man. Want hij zorgt nog altijd elke dag dat ik eten binnen krijg, dat er eten in huis is, dat de boel blijft draaien en dat ik alle liefde krijg die ik nodig heb. Ik ben de afgelopen weken nog meer in ontzag voor hoeveel liefde iemand kan geven. Dankjewel lief, ik hou van jou.

Als er nog iets is wat ik uit deze ervaring haal, is dat er niets mooier bestaat dan mensen die elkaar graag zien. En dat mensen oprecht meeleven. Dat meevoelen, dat werkt echt helend. Durf te voelen en te delen. Want wat je terugkrijgt, is magie.

Tot snel, take care

Sassy.